Jazzak alkohola eta prostituzioarekin estuki lotuta egoten jarraitu zuen (gogoratu “Cotton Club” pelikulan agertzen zen giroa, mafia…). Garai hartako Louis Amstrong tronpetista ospetsua dugu. Berak sortu zituen solisten jokatzeko joera (instrumentu bakar batek jotzen zuen zati bat, jarraian beste batek…). Ordurako jazzaren arrakasta onartuta zegoen. Horren froga: musikari zuriak ateratzen hasi ziren.
Hamarkada honetatik aurrera, bandak handitzen joan ziren orkestrak bihurtuz (Big Bands). Aurrerantzean, bandak 10 lagun edo gehiago izan zituzkeen. Haien arteko bat izaten zen “arreglista”, bere rola: musika idaztea eta inprobisazioak eta soloak kontrolatzea.
1927an EEBBetan oso depresio handia izan zen ekonomian, baina publikoak jazza eskatzen jarraitu zuen. Garai hartakoa dugu Art Tatum pianista ospetsua.
Aldi berean eta depresiotik eskapatu nahian, jazzaren musikari asko pasatu ziren Europara, arrakasta handia lortuz. (Gogoratu “Los rebeldes del swing” pelikula Berlinen kokatzen zela, eta nola naziek debekatu zuten musika beltza zelakoan. Pelikulan agertzen dira Benny Goodman eta Glenn Milleren musikari zurien izenak).
No hay comentarios:
Publicar un comentario